Dit is een klassieker. The Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde van Robert Louis Stevenson is de metafoor geworden voor het hebben van twee kanten: goed en slecht. Zelfs voordat ik het boek opende was ik al bekend met het verhaal. Jekyll en Hyde komen namelijk in verschillende media voor: films, boeken, zelfs muziek – en laten we de meer dan honderd verfilmingen van het boek niet vergeten!
Dus je kan wel zeggen dat ik blij was dat dit klassieke boek op de Rory Gilmore Reading Challenge verscheen. Een vriend had een exemplaar, dus ik leende hem en begon met lezen.
Over het boek
Stevenson was gewend aan denken over de balans tussen goed en kwaad: opgegroeid in een Calvinistische omgeving hing de mogelijkheid van het begaan van een zonde (en de straf die erbij zou horen) vanaf kleins af aan boven zijn hoofd. Volgens de notities over de auteur in mijn versie van het boek zijn de andere werken van Stevenson ook gebaseerd op dit thema van goed en kwaad.
In dit boek nemen goed en kwaad de vorm van Dr. Henry Jekyll en Mr. Edward Hyde. Jekyll heeft moeite met dat iedereen iets goeds en iets kwaads in zich heeft, probeert deze twee kanten te splitsen, en wordt door middel van een drankje Hyde.
In het begin gebruikt Jekyll Hyde om dingen te doen die de gerespecteerde Jekyll niet zou kunnen doen, waardoor hij een nieuwe vrijheid ervaart. Na een tijdje begint Hyde op eigen wil te verschijnen, waarbij het drankje niet meer nodig is. Een aantal verschrikkelijke dingen vinden plaats, waar Jekyll meteen spijt van heeft als hij zichzelf weer is. Jekyll voelt dat hij geen controle over de transformaties meer heeft en dat Hyde het over gaat nemen. Daarom besluit hij zelfmoord te plegen, waarmee hij ook Hyde doodt.
De lezer volgt Mr. Utterson, een vriend van Jekyll. Langzaam worden dingen steeds duidelijker voor Utterson. Na de dood van Hyde (want Jekyll is nergens te bekennen) leest Utterson een aantal brieven die uitleggen wat er was gebeurd.
Oordeel
The Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde is een boek dat je niet hoeft te lezen vanwege de plot twist: waarschijnlijk ken je hem al. Ik kan alleen maar voorstellen hoe de mensen toen dit boek net uitkwam schrokken terwijl ze de laatste pagina’s van het boek lazen, omdat ze niet wisten hoe de twee mannen verbonden zijn.
Ik ben gewend boeken te lezen waarvan ik het plot al ken. Harry Potter staat bijna jaarlijks op mijn leeslijst. Maar dit verhaal over Jekyll en Hyde kon niet mijn aandacht pakken zoals Harry en Ron dat doen. Het trok me niet naar binnen zoals ik dat zou willen. En daarom denk ik niet dat ik het boek nog een keer zal gaan lezen. Om het een tweede keer op te pakken, heeft een boek die aantrekkingskracht nodig.
Misschien is het de taal, de zinsbouw, of de manier waarop Stevenson het verhaal vanuit Utterson’s ogen vertelt. Het is een geweldig verhaal, maar oud. Het verhaal is al bekend, aangepast aan media en als nieuwe verhalen aan deze tijd aangepast. Het is fijn om deze klassieker gelezen te hebben, maar een tweede keer zal er niet in zitten.
